Εξού και μια ισχυρή θεραπευτική σχέση που στηρίζεται στην ισοτιμία και στην αλληλεγγύη και εστιάζει στ' αποθέματα και στις δυνατότητες αλλαγής μπορεί να κάνει τη ζητούμενη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων, που απευθύνονται για βοήθεια.

Ψυχικές δυσκολίες στην εφηβεία μου μ' έφεραν σ΄ επαφή με το ψυχιατρικό σύστημα και δυστυχώς με τα κακώς κείμενά του όπως η χρονιότητα, το στίγμα, η υπερδιάγνωση, η πολυφαρμακία και η αναγκαστική νοσηλεία. Αυτά υπήρξαν η αφορμή της ακτιβιστικής μου ενασχόλησης, στο πλαίσιο της οποίας δημιούργησα και συντόνισα τις πρώτες ομάδες αυτοβοήθειας ομοτίμων στη χώρα μας το 2009. Έκτοτε, έχω διευκολύνει ομάδες διά ζώσης και διαδικτυακά για ανθρώπους ανεξαρτήτως ψυχιατρικής διάγνωσης με άξονες την ενδυνάμωση και τη χειραφέτηση μέσα από τον βιωματικό λόγο, την αλληλοϋποστήριξη και τη σύνδεση των συμπτωμάτων με τις συνθήκες ζωής.

Φροντίζω να εξελίσσω την εκπαίδευσή μου, ώστε να εμπλουτίζω και να επικαιροποιώ τα εργαλεία της δουλειάς μου με στοχευμένα σεμινάρια όπως στη θεραπεία παιδιών & εφήβων, στη συμβουλευτική γονέων, στο συστημικό γλυπτό, στη θεραπεία των ψυχώσεων. Δίνω ομιλίες και συνεντεύξεις σε τηλεοπτικές εκπομπές για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού. Με έμπρακτο ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις τεκμηριωμένες εναλλακτικές στην ψυχιατρική, εισηγούμαι σε συνέδρια και σε επιμορφωτικά προγράμματα στις θεματικές της αυτοβοήθειας και της συνοδοιπορίας στις ψυχωσικές και καταθλιπτικές κρίσεις.

Είμαι μέλος του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας, της Συστημικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος και του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Θεσσαλονίκης ως δρομέας υπεραποστάσεων.